1 χρόνος παρά κάτι πέρασε από τότε που ήρθε στα χέρια μου το πρώτο μου Panerai.
Ήταν το 590, ένα ρολόι που μου άρεσε από την πρώτη στιγμή.
Το περίμενα πως και πως.
Το φόρεσα, το χάρηκα, το φωτογράφισα.
Μέχρι το εργοστάσιο της Panerai έφτασε η χάρη του
Τρίτωσε το καλό...
Τρίτωσε το καλό...
Τρίτωσε το καλό...
Τρίτωσε το καλό...
Αρχές το χρόνου το έδωσα, μιας και ήθελα κάτι παραπάνω.
Πολλά τα references και μεγάλη η όρεξη μου να περάσουν όσο το δυνατόν περισσότερα από τα χέρια μου.
Έγινε μια αναζήτηση για κάποια που μου έκλειναν μάτι αλλά και ήταν εντός μπάτζετ και γρήγορα βρέθηκε το επόμενό μου ρολόι.
Ήταν το 372 με plexiglass, το οποίο βρέθηκε NOS, 2 και πλέον χρόνια από την κατάργηση του.
Μαγικό ρολόι αλλά δεν άντεξε
Τρίτωσε το καλό...
Τρίτωσε το καλό...
Τρίτωσε το καλό...
Τρίτωσε το καλό...
Επόμενος σταθμός το 630.
Ένα ρολόι που εκτίμησα αφού το πήρα.
Πολύ ευχάριστο και με χαρακτηριστικά τα οποία το κάνουν τρομερά εύκολο για καθημερινό ρολόι.
Πραγματικά άλλαξα άποψη για τα λευκά Panerai εδώ και μια βδομάδα που το φοράω.
Τρίτωσε το καλό...
Τρίτωσε το καλό...
Εκτός όλων των άλλων, αποδείχτηκε και γούρικο!
Ας δούμε πόσο θα αργήσουν το 4ο και το 5ο...
Τρίτωσε το καλό...
Τρίτωσε το καλό...
Τρίτωσε το καλό...
Τρίτωσε το καλό...