Σχεδόν 50 μέρες έχουν περάσει που έχω το 372 στην κατοχή μου.
Το φοράω αδιάλειπτα από τη μέρα που το πήρα.
Σκοπεύω τις επόμενες μέρες να γράψω κάποια πράγματα για το υπέροχο αυτό reference σε ένα ξεχωριστό θέμα μιας και θεωρώ πως, αν μη τι άλλο, θα πρέπει να υπάρχει ένα τέτοιο θρεντ σε κάθε φόρουμ που ασχολείται με Panerai.
Αναφορικά με τις προσωπικές μου εντυπώσεις και την καθημερινή συμβίωση με το θηρίο, το πρόσημο είναι θετικό.
Τα 47mm είναι σίγουρα πολλά, αλλά μπορώ να πω πως δεν με προβλημάτισαν ούτε στιγμή.
Ο καρπός μου σε καμία περίπτωση δεν είναι για τέτοια μεγέθη, αλλά το 372 έκατσε πάρα πολύ όμορφα στο χέρι μου.
Επίσης περίμενα ότι όλο και θα έρθει η στιγμή που κάπου θα το χτυπήσω μιας και προεξέχει πολύ από το χέρι.
Δεν έχει συμβεί μέχρι στιγμής.
Η χρονομετρία, αν και λείπουν τα δευτερόλεπτα, είναι από καλή εώς άψογη.
Το ρολόι δουλεύει ανελλιπώς από τη μέρα που το παρέλαβα και δεν έχει χρειαστεί να διορθώσω την ώρα μέχρι στιγμής.
Power reserve δεν έχω τσεκάρει, μπορεί να το κάνω κάποια στιγμή.
Το γεγονός πως αποφάσισα να ψαχτώ για plexiglass, εκ των υστέρων μπορώ να επιβεβαιώσω πως ήταν σωστό.
Πρόκειται για ένα ιδιαίτερο και ζεστό υλικό που δίνει άλλη όψη στα ρολόγια.
Όσοι είχαν ρολόι με plexi, καταλαβαίνουν ακριβώς τι λέω.
Αυτό το χαρακτηριστικό του βοηθάει και στο να κρατηθεί χαμηλά το βάρος του ρολογιού, η έκδοση με το ζαφείρι είναι σαφώς βαρύτερη.
Αν ένα πράγμα με προβληματίζει σχετικά με το 372, αυτό είναι το καλοκαίρι που πλησιάζει.
Δεν βλέπω με θετικό μάτι να του βάλω rubber, μιας και θεωρώ ότι δεν ταιριάζει σαν εικόνα αλλά ούτε και στη φιλοσοφία του ρολογιού.